ՀԱՀԳԲ-ի ծնունդը ոչ թե սուբյեկտիվ« այլ օբյեկտիվ գործոնների արդյունք էր սփյուռքահայ
կյանքը փակուղի էր մտել« կորցրել էր Հայկական հարցի լուծման համար պայքարի
ուղիներն ու ելք էր փնտրում: Աշխարհի ամենատարբեր երկրներում ծնունդ առան միմյանցից
բացարձակապես անկախ պարբերականներ: Դրանք անկուսակցական թերթեր էին «ինչը
գրեթե նոր երևույթ էր սփյուռքահայ կյանքում: Իհարկե «մամուլի այդ ՙապակուսակցականացումը՚
նաև արդյունք է ՀՅԴ բիրտ« չհանդուրժող վերաբերմունքի ոչ դաշնակցական
«այլ կուսակցությունների մամուլի հանդեպ« երբ Դաշնակցության ջանքերով
հրապարակը թողեցին մի շարք ոչ դաշնակցական թերթեր « այդ թվում այնպիսի
հեղինակավոր թերթ « ինչպիսին էր ՙԵրիտասարդ հայը՚: ՀՅԴ-ն առանձնակի
վախ ուներ սփյուռքահայ երիտասարդության հանդեպ ու մշտապես ճգնում էր
հասարակայնությանը համոզել« թե երիտասարդությունը փորձ չունի և անկարող
է ազգային խնդիրներ բարձրացնել ու լուծել: Մեծ եղեռնի 50−ամյակին
փողոց թափված երիտասարդությունը « իսկապես, չուներ որոշակի
նպատակաուղղվածություն « ազատագրական պայքարի եղանակներ և նրանց զգալի մասը
վերադարձավ կուսակցությունների դրոշների տակ « իսկ մյուս մասը միավորվեց
առանձին խմբակներում «բայց չկարողացավ գոյատևել կուսակցությունների
հակազդեցության պատճառով: Ոմանք դադարեցին այլևս որևէ շարժման
մասնակցելուց «իսկ ոմանք էլ անցան ընդհատակ ու տարբեր երկրներում
ձևավորեցին հայկական խմբակներ հայկական ազգային խնդիրներ լուծելու
ձգտման հիման վրա: Կուսակցություններին այդպես էլ չհաջողվեց այս բջիջների
ՙհարցը լուծել՚: Ահա այդ ընդհատակյա խմբակները հանդիսացան ՀԱՀԳԲ-ի ձևավորման
հիմքը: Կուսակցությունները «մասնավորապես Հնչակն ու ՌԱԿը համառորեն
չտեսնելու էին տալիս այդ խմբակներին «իսկ ՀՅԴ-ն փորձեց ընդօրինակել
դրանց «միաժամանակ «լայնածավալ հարձակում ձեռնարկելով երիտասարդական
խմբակների« դրանց տպագիր
